citaat
‘Commerciële kantoren hebben recruiters die studenten binnenhalen. Met mooie websites en luxe evenementen. Zoiets zouden wij ook kunnen doen.’
Sociaal advocaat Ria van Seventer op een discussiemiddag eind juni, georganiseerd door de Vereniging Sociale Advocatuur Nederland.
tuchtcast
Passend en geboden
Luister naar de vierde aflevering van de podcast Passend en geboden.
In een halfuur praten de advocaten Tjitske Cieremans en Robert Sanders luisteraars bij over recente uitspraken in tuchtzaken.
Aan bod komen onder meer: de geruchtmakende uitspraak over de advocaat-onderzoeker, een advocaat die zijn vergewisplicht veronachtzaamde, een advocaat die de rechter wezenlijke informatie onthield, praten met de wederpartij op de gang voor de zitting, een typisch geval van ne bis in idem en een zaak waarin de advocaat zich namens cliënt grievend uitliet.
De Tuchtcast Passend en geboden is te vinden in Apple Podcast, op Spotify en via de website van het Advocatenblad.
column
De fax van Fokkens
In 2003 stuurde ik een fax aan procureur-generaal Fokkens om een afschrift op te vragen van een onherroepelijke veroordeling in een fraudezaak.
Ik moest daaraan denken toen de Hoge Raad recent de openbaarheid van rechtspraak verruimde voor burgers die zich willen informeren over lopende rechtszaken, of die een uitspraak willen opvragen in een bepaalde zaak. Wie wil weten in welke procedures de buurman is verwikkeld, tegen wie en in welke fase die procedures verkeren, kan dat voortaan opvragen bij de griffie.
De rechtspraak was sluipenderwijs de afgelopen jaren minder publiek geworden. Waar 25 jaar geleden de rolzitting nog een echte zitting was, waar zaken en partijnamen werden uitgeroepen, is dat tegenwoordig een besloten administratieve handeling geworden. En niet alleen dat, naar nieuwe standaardarresten wordt meestal anoniem verwezen, waardoor er talrijke X‑ vs. Y‑arresten bijkomen. Het doet terugverlangen naar de bordewijkiaanse partijnamen van weleer als Blaauboer/Berlips en Baris/Riezenkamp.
Mijn fax aan Jan Watse Fokkens was op verzoek van journalist Eric Smit. Hij was getipt dat de bekende vastgoedbaas en vleeshandelaar Eddy de Kroes in de jaren tachtig wegens fraude was veroordeeld. Smit schreef er een artikel over in Quote. Slagerijconcern de Vleeschmeesters was eind jaren zeventig betrokken geweest bij grootschalige fraude rond importheffingen. Dat was een saillante affaire, met name vanwege de raad van commissarissen van de Vleeschmeesters, onder wie CDA-prominenten als voormalig minister-president Barend Biesheuvel en Anton Dreesmann van Vendex. Eddy de Kroes werd door justitie als het brein achter de fraude gezien. Zijn veroordeling tot twee jaar gevangenisstraf werd in 1987 door de Hoge Raad bekrachtigd. Hij was echter nooit achter de tralies beland, zo werd in Quote onthuld. Daags na de publicatie werd De Kroes alsnog gearresteerd. Uit zijn kluis toverde hij een brief van het OM tevoorschijn waarin stond dat zijn straf niet zou worden geëxecuteerd. En zo liep hij enkele dagen later zijn cel alweer uit. De vrijbrief was hem verstrekt in opdracht van een nooit bekend geworden magistraat. Of het corruptie was of een vriendendienst, is nooit achterhaald. Feit is wel dat het een klassiek voorbeeld was van klassenjustitie.
De zaak van De Kroes maakt ook duidelijk hoe belangrijk openbaarheid van rechtspraak is. Fokkens faxte destijds binnen een uur het gevraagde arrest.
Alsof het al die tijd op zijn bureau had klaargelegen.
